Hoe zoete kersen te kweken?

Tuinders, wanneer ze een kersenboom planten, visualiseren graag fantastische dingen, zoals het plukken van hopen perfect rijp, sappig, zoet fruit. Als je echt hebt geprobeerd een kersenboom te laten groeien, weet je dat de opslag van kwelling bodemloos kan zijn: overmatige groei, problemen met de bestuiving, ziekten die de vrucht doen rotten of de boom doden, en vraatzuchtige vogels die altijd de vrucht lijken te eten. moment voor je. Het is allemaal zo vertrouwd. Maar voor het eerst in de vele jaren dat ik zoete kersen kweek – en ik heb ze gekweekt in Washington, Californië, Utah, Michigan, New Jersey en Connecticut – ben ik ronduit enthousiast over de kansen van de huistuinier op echt succes. De reden voor mijn vreugde? Een serie dwergachtige onderstammen die bomen klein en beheersbaar houden. In combinatie met enten die geen partner nodig hebben voor bestuiving, produceert de onderstam een ​​bijna ideale boom voor de tuin. Met de juiste zorg en de juiste technieken kunt u uw kersendroom waarmaken.

Zoete kersen basics

• Kies een boomkwekerij die op dwergonderstam is geënt en zelfvruchtbaar is.
• Plant in een gebied met volle zon en goed doorlatende grond.
• Snoei om vorm en hoogte te behouden en vruchtvorming te bevorderen.
• Bemesten als de nieuwe groei niet meer dan 1 voet per jaar overschrijdt.

Zoek naar dwergonderstammen en zelfvruchtbare soorten

Bijna alle fruitbomen zijn geënt op een onderstam, een belangrijke bepalende factor voor de grootte van een boom, de weerstand tegen plagen en ziekten en de winterhardheid. Bij de entpunt van een boom die je van de kwekerij koopt, zie je meestal een beetje een boef of zwelling in de stengel. Hoewel dwergonderstammen voor appels gebruikelijk zijn, was er lange tijd geen bevredigende voor kersen. Betreed de Giessen onderstammen ontwikkeld door Werner Gruppe en Hanna Schmidt in Duitsland. De Giessen-serie, die al enkele jaren verkrijgbaar is in Noord-Amerika en op de markt wordt gebracht onder de naam “Gisela”, varieert in de hoeveelheid dwerggroei die het op verschillende soorten kersen geeft. Gisela 5 onderstam houdt bijvoorbeeld de groei tegen tot ongeveer 45 procent van een traditionele boom van volledige grootte, Gisela 6 ongeveer 70 procent en Gisela 7 ongeveer 50 procent. Bomen op onderstammen van Giessen geven ook eerder fruit, meestal in het derde jaar. De meeste traditionele kersen (niet gekweekt op dwergonderstammen) hebben vier of vijf jaar nodig.

Bestuiving is ook niet het probleem dat het ooit was. Voor fruit was kruisbestuiving met een ander ras nodig, en niet zomaar een ras. Zelfs als je ‘Bing’-, ‘Royal Ann’- en ‘Lambert’-bomen zou kweken, zou je geen enkele kers krijgen omdat die variëteiten elkaar niet kruisen. Nieuwe rassen maken kruisbestuiving gemakkelijker.

Maar wat als je maar één boom wilt? Welnu, Engelse en Canadese wetenschappers hebben zoete kersen ontwikkeld die zelfvruchtbaar zijn, net als de meeste perziken en zure kersen. Ik heb een van deze soorten, ‘Lapins’, geënt op een onderstam van Gisela 5 en ik zie het als bijna de perfecte kersenboom. Zorgvuldig beheer houdt de boom 6 tot 7 voet lang en ongeveer even breed, met een kersenproductie van 20 tot 30 pond per jaar. Dat is genoeg om mijn gezin gelukkig te houden. Je kunt je opties uitbreiden met “tweerichtings-” of “drierichtingsbomen”, bomen met meerdere variëteiten die op één wortel zijn geënt, hoewel het beheer ervan moeilijker kan zijn.

Goed doorlatende grond en waakzaamheid tegen ongedierte zijn een must

Kersenbomen hebben dagelijks acht tot tien uur direct zonlicht nodig. De wintertemperaturen zouden zelden onder -10°F moeten komen, maar er moet voldoende kou zijn om de bomen inactief te houden totdat het tijd is om te bloeien. Het mag ook niet te heet zijn (meer dan 100°F). Hoge temperaturen en een hoge luchtvochtigheid zorgen voor ziekte. Als je drassige, ondiepe grond of zware klei hebt, kun je het misschien beter bij appels, peren of pruimen houden. Kersen houden van goed doorlatende grond. De Giselas hebben ondiepere wortelstelsels en hebben in de zomer vaker water nodig dan de grotere bomen.

De prevalentie en persistentie van plagen en ziekten zijn afhankelijk van uw regio. We hebben niet veel insecten in mijn regio van het Columbia Basin. We hebben de kersenvlieg, en omdat we ons in een belangrijke commerciële fruitteeltregio bevinden, moeten we ervoor sproeien. In andere gebieden kunt u geplaagd worden door pruimencurculios, bladluizen, perenslakken, mijten, houtboorders, kersenbladwespen en andere griezelige rupsen. Sommige hiervan, zoals bladluizen en perenslakken, veroorzaken kleine schade en hebben niet echt bestrijding nodig. Voor de vogels zou het verhullen van de boom met ongeveer $ 15 aan 1-inch polypropyleen gaas zichzelf in één seizoen terugbetalen vanwege de frustratieverlichting.

Bacteriële kanker, veel voorkomend in gebieden die worden geteisterd door natte, koude winters, kan de boom doden. In natte, warme bronnen kan bruinrot de bloesems of het fruit vernietigen. Het sproeien van een fungicide is een must. Kersen zijn vaker wel dan niet overbemest, dus ga langzaam met het spul. Wacht en zie hoe de boom groeit. Als de jaarlijkse groei van nieuwe scheuten minstens een voet is, maak je geen zorgen. Als het minder is, kan wat stikstof in orde zijn. Zoals de meeste fruitbomen hebben kersenbomen tijdens de actieve groeiperiode ongeveer 1 inch water per week nodig. De Giselas kunnen met hun ondiepe wortels niet goed tegen droogte. Probeer ook concurrerende vegetatie weg te houden.

Beheer de groei om de oogst veilig te stellen

Als je een nieuwe boom koopt, is het meestal het beste om een ​​kegelvorm te behouden met een enkele centrale leider zoals een kerstboom. Het belangrijkste bij het opleiden van een zoete kers is om voldoende ruimte tussen de hoofdtakken te laten en de ontwikkeling van kleine vruchtdragende takken te stimuleren. Hoe meer je een kersenboom snoeit, hoe groter de vruchtmaat zal zijn, binnen de perken, maar ook hoe kleiner het gewas en hoe groter de stimulering van de vegetatieve groei. Ik heb de neiging om gemakkelijk te snoeien, vooral als de boom jong is. Snoeien in de winter moet in veel delen van het land worden vermeden, omdat het de verspreiding van bacteriële kanker bevordert. Snoei zodat de lucht gemakkelijk door de takken circuleert en het blad droger blijft, wat ziektes helpt voorkomen.

Een goede truc om de grootte en vorm van de boom te beheersen, is kantelen (foto midden links, p. 19). Als nieuwe scheuten in de vroege zomer een voet of meer lang zijn, knijp dan gewoon de punt uit van elke nieuwe groei die groter is dan 12 tot 16 inch. De scheuten beginnen dan tal van zijtakken te maken aan de punt, wat zal helpen de hoogte te regelen en meer vruchtdragende takken te geven.

Zoete kersen hebben de neiging tot lange, kale takken zonder fruit. Een inkeping door de bast snijden naar het binnenste hardhout net boven een slapende knop stimuleert vaak de knop om te groeien, een techniek die kan worden gebruikt om een ​​lage, vruchtbare vertakking te stimuleren. Uiteindelijk zullen deze knoppen langs de stam en takken afsterven als ze niet worden gestimuleerd. Het is dus het beste om vroeg te kerven op hout dat niet ouder is dan twee jaar. Zoete kersenbomen reiken, meer dan welke andere fruitsoort dan ook, naar de hemel. Hoe verticaler de tak, hoe vegetatiever de groei. Door takken 30 tot 60 graden te buigen (foto rechtsonder, p. 19), heb je minder blad en meer fruit. Het is gemakkelijk om een ​​tak vast te binden of te verstevigen met een gegroefd stuk hout. Boomwetenschappers zijn van mening dat het buigen van takken de afvoer van hormonen vertraagt ​​die essentieel zijn voor vruchtvorming. En de vrucht is wat we willen. Ondanks de obstakels maakt de koninklijke sensatie van het plukken van zoete kersen het allemaal de moeite waard.

Een kom met kersenkeuzes

Hoewel ‘Bing’, ‘Royal Ann’ en ‘Rainier’ de kersenrassen zijn die je waarschijnlijk in de supermarkt zult vinden, zouden veel hoveniers beter af zijn met minder kieskeurige variëteiten. De zelfvruchtbare soorten werken goed als je er een kunt bemachtigen. Het gemakkelijkst te vinden is ‘Stella’, die vrucht draagt ​​zoals ‘Bing’. De kersen zijn iets zachter en iets minder vatbaar voor barsten, wat gebeurt wanneer het fruit te veel water opneemt. Andere zelfvruchtbare variëteiten zijn ‘Glacier’ en ‘Sweetheart’.

Werken met bomen die een pollenizer nodig hebben, betekent meer inspanning maar meer variatie. Ik hou van ‘Keizer Francis’, die licht gekleurd is met geel vlees en vergelijkbaar is met ‘Rainier’ alleen met kleiner fruit. Ik raad ook de winterharde en barstbestendige zwarte kers aan, genaamd ‘Kristin’. Omdat we nog niet alle goede eigenschappen in één boom hebben gestopt, zijn er nadelen aan elke combinatie die je kiest. Zorg ervoor dat wat u koopt past bij uw groeiomstandigheden.

Robert A. Norton, een fruitboomconsulent, woont in East Wenatchee, Washington.